Zoals al eerder gemeld, gaat er op iedere tocht op dit moment wel iets stuk. Nu zijn de zalingdoppen echt totaal versleten door weersinvloeden. Op de laatste tocht hebben we dit nog aan elkaar kunnen bricoleren met een stukje touw, maar dit is verre van optimaal. Op internet een oplossing gevonden, dit blijkt namelijk een zalingsok te heten :)
Deze heb ik gevonden op: http://www.bootschappen.nl
Al sinds de aanschaf vragen we ons af of de montage van de stagen niet beter geregeld kan worden. De stagen lopen nu vanaf de mast door het dek heen om daar gemonteerd te worden. Dit betekent ten eerste dat er altijd water via de stagen de kuip in kan sijpelen, daarnaast zitten de stagen altijd in de weg als je een eind vaart met een gestreken mast.
De verstaging zit nu op vier plaatsen vast aan de romp. Twee maal aan bakboord en twee maal aan stuurboord. In de romp zitten bevestigingspunten voor spanners, waar de verstaging mee kan worden afgesteld. Het plan is nu om RVS ogen te nemen met een draadeinde. Dit draadeinde draaien we in een draadspanner die op de bestaande bevestigings punten zijn gemonteerd. Zo blijven de krachten nog steeds op de romp uitkomen en niet op het dek.
Aan stagen zelf laten we snelspanners monteren, en gelijk kunststof beschermers die de fok beschermen. Dit doen we ook voor de voorste stag, zodat we heel snel de mast kunnen strijken. Dit is in ons geval alleen maar handig, we moeten namelijk altijd onder een brug door voor we de zeilen kunnen hijsen.
Omdat we op de eerste tocht vanuit Haarlem al door de houten vlonders heen trapten, lijkt het ons handig om eerst maar eens het houtwerk op te gaan knappen. Dit ziet er op het eerste gezicht niet echt heel erg goed uit.
Na alles losgemaakt te hebben blijkt al snel dat we eea zullen moeten gaan vervangen. Het achterschot is aan de onderkant verrot, de mahonie lat die midden door de boot loopt is nog redelijk maar moet worden gerepareerd. Mooi klusje voor vader Tinus. De vlonders zijn afgeschreven op een na. Die kan mooi dienen als nieuw achterschot.
We zagen nieuwe vlonders van zeer degelijk watervast verlijmd multiplex, dat we eerst met beits op kleur maken. Daarna lakken we ze aan beide kanten acht keer met Epifanes.
Ook de mahonie lat, de helmstok, de motor steun, het nieuwe achterschot en het bankje worden acht keer in de lak gezet. Als we het bankje opnieuw monteren wordt dit door vader Tinus weer netjes van houten doppen voorzien.
Het resultaat mag er zijn. De laatste laag op de vlonders wordt nog even voorzien van wat zand voor de nodige antislip, na de randen netjes te hebben afgeplakt.
Het is hemelvaart dag 2007. Met z'n drieën hebben we al dagenlang de weersverwachtingen in de gaten gehouden. Zou het een beetje mooi en redelijk worden? Proviand is ingeslagen, vervoer wis geregeld en een aanhangwagen. We zijn er klaar voor. We gaan op pad naar Haarlem om 'onze' Centaur op te halen!
De geplande vertrektijd van 7:00 uur gaan we alvast niet halen. Zoals altijd komt er weer het een en ander tussen voordat we met z'n vijven in de auto met aanhangwagen naar Haarlem vertrekken. Hoe monteer je namelijk een buitenboord motor op een aanhanger zodat ie met 80 km per uur ook nog blijft zitten. Na wat latjes, lijmklemmen en spanbanden te hebben gebruikt lijkt een en ander vast genoeg te zitten en kunnen we op pad.
Dit keer kunnen we tot aan de woonboot rijden! Zoals altijd is het de tweede keer makkelijker om te vinden. We parkeren en worden opgewacht door een nerveus echtpaar dat al vanaf 7:00 uur met de koffie klaarzat. Na een snel bakkie en een heel gesprek over bruine zeilen met doodshoofden erop, strappen we de deksel van de boot op de aanhangwagen. Dat geeft ons de ruimte om te bewegen op onze tocht. De motor word aangehangen en gestart. De oude eigenaar kijkt tevreden als ie 't torretje hoort spinnen. We strijken de mast, betalen het restbedrag en zwaaien Mart en Isabel en de oude eigenaren uit. De centaur is nu van ons!
We zijn zo blij als kleine kinderen en maken in de koude ochtend mist een dansje van plezier. Dat hadden we beter niet kunnen doen, spontaan zakken we door twee van de vier houten vlonders heen.... Het eerste gedeelte van de tocht leidt ons naar het gemaal Cruquius naar Bennebroek, Hillegom en Lisse naar de Kaag. Eenmaal op de kaag aangekomen, leggen we snel aan en hijsen voor de eerste keer de zeilen.
Met een matig windje weten we langs de soiciteit te varen om dan aan te leggen voor de lunch. We hebben een hele kist vol met proviand bij ons. Koffie, water, filters, eieren en brood. We gaan er echt even voor zitten en stellen onze kombuis op de wal op. Wat blijkt, pannetjes vergeten. Dat vroege vertrekken heeft ook alleen maar nadelen. Dan de eieren maar gebakken in de stalen borden die we wel bij ons hebben. Met een half lekke primus op een snel aanbakkend bord worden de roereieren gebakken en toch nog met veel smaak opgegeten. Na deze voedzame maaltijd gaan we op de motor weer verder. Maar dit kan alleen als we de mast eerst laten zakken, het grootzeil gaat namelijk om de een of andere reden niet meer naar beneden....
Nu gaat de reis verder via Leiden naar Voorschoten naar Leidschendam. Omdat we hier toch op de sluis moeten wachten besluiten we maar even op het terras te gaan zitten. De lucht klaart ondertussen aardig op en het is heel goed toeven aan de sluis. Een paar biertjes verder gaan we door de sluis verder naar Voorburg, Rijswijk en Delft. Dan varen we via Sion naar de zweth om zo via de zijde in Schipluiden aan te komen.
We hebben er 10 uur over gedaan en we komen aan op de laatste druppels benzine die in de tank zitten.
Nu we een Centaur op bestelling hebben staan wordt het natuurlijk wel zaak om daar wat meer over te weten te komen. Een zoektoch op internet leert al snel een aantal zaken. De boot is gebouwd door Zaadnoordijk. Volgens de website:
"Sinds 1960 wordt de Centaur geproduceerd en zijn er vele Centaurliefhebbers die net als wij trots zijn op deze prachtige open zeiler. De traditionele lijnen van de rondspant romp zijn gehandhaafd, maar de gebruikte materialen en kennis zijn uiteraard met de tijd meegegaan. Verwerking van de romp met vinylesterhars en bouw van de schepen onder CE-normering, zijn hier voorbeelden van."
Verder rondspeuren leert ondermeer dat er een heleboel mensen bezig om oude centaurs op te knappen. De meest in het oog springende web site is natuurlijk centauronline van Foppe Jansma. Foppe beschijft op zijn site zeer gedetaileerd hoe hij zijn centaur tot nieuw opknapt. Dit geeft in iedergeval aan dat het geen onbegonnen werk werk is.
De leeftijd van onze centaur kunnen we schatten aan de hand van de informatie op de centaurclub website. Ons zeilnummer is 392. Volgens deze site is zeilnummer 364 van het jaar 1971 en zeilnummer 652 van het jaar 1974. Dan zal de onze wel van 1972 zijn!
Na wat dagen speuren op marktplaats krijgen we een iets beter gevoel bij wat een buitenboord motor moet kosten, waar we op moeten letten en wat een beetje de handelaren zijn. Plotseling wordt er een advertentie geplaatst voor een Yamaha 4PK. Gebeld en geblokkeerd. We gaan 'm direct na 2 dagen bekijken.
Als we op de plaats van bestemming aankomen, blijkt de hele familie nog aan de patat met kroketten te zitten. Geen enkel probleem, we worden naar het schuurtje achter in de tuin geleid en kunnen daar even wachten tot de maaltijd achter de kiezen is. Wij kijken ondertussen onze ogen uit. Deze man blijkt een passie te hebben: buitenboordmotoren! We tellen er in een oogopslag 6 en hoe meer we rondkijken in het met olie besmeurde schuurtje, hoe meer we er ontdekken. De 'onze' hangt aan de werkbank, met z'n staart in een ton met water. Snel voelen we even of de motor warm is, dit blijkt niet het geval. Op internet hebben we namelijk gelezen dat je de motor altijd koud moet laten starten.
Als de laatste frieten op zijn laat het motor mannetje ons even alle hoeken van de schuur zien. Hij verteld het honderd uit over carborateurs, boegies, breekpennen en mengverhoudingen. Duidelijk niet onder de indruk van onze buitenboord motor kennis, start ie 'm met een ruk aan het startkoord. Wij zijn blij, de motor was immers koud. Zouden we echt een goede te pakken hebben? We proberen nog wat te soebatten over de prijs, maar dat wil niet echt lukken. Er zijn immers nog vele gegadigden die op dit motortje gereageeerd hadden.
Met de motor in de kofferbak, een aankoopbewijs op zak, een benzinetankje met metertje rijker en een paar honderd euro armer gaan we terug op weg naar huis. We hebben nu alles in huis om de grote oversteek te maken!
Eindelijk, we hebben weer een bootje gevonden. Op marktplaats, in Haarlem. Het is geen Polyvalk of BM maar een Centaur. We besluiten maar eens te gaan kijken. Vol goede moed gaan we met z'n drien op pad. In de auto halen we onze schipperstermen weer eens naar boven en oefenen we op de uitspraak van woorden als: osmose, doorgestoken roer, grootzeil en natuurlijk: gijpen. Ook spreken we de taktiek door: good cop / badcop. De rollen worden verdeeld en de als we uitstappen blijken we helemaal nog niet te zijn waar we wezen moeten. Navigiatie systemen blijken minder goed om te kunnen gaan met straatnaam nummers die aan woonboten vastzitten!
Na een stevige wandeling van 15 minuten vinden we de woonboot waar de centaur vlak achter ligt. De koffie staat al klaar en we worden direct naar binnen gevraagd. De eigenaar is me er eentje. Martin heet ie en als ie op z'n praatstoel zit, ben je verkocht. Allereerst vertelt ie 't honderd uit over z'n woonboot, z''n werk en z'n andere hobby: Amerikaanse auto's. Echt heel erg leuk. Een motor wordt bij Martin een 'tor' en de zeilboot die hij in de aanbieding heeft is niet zomaar een boot, nee het is een beuker! Aangemoedigd door dit soort krachttermen slaan we gauw de koffie achterover en maken ons klaar om de beuker van dichtbij te bekijken.
Wat we te zien krijgen is een bijna mosgroene polyester zeilboot met doorgestoken roer. Er zit een klep op, die met zwart gaffer tape bij elkaar gehouden word, alle touwen,lijnen en stagen zitten dik onder de spinnen webben. Na het verwijderen van de deksel zien we dat de vlonders op de bodem niet in optimale conditie zijn... Maar, deze boot heeft wel iets. Hij mag dan vies zijn, al het polyester is heel, het houtwerk is verweerd, maar wel in goede staat. En, hij is compleet. goede zeilen, twee ankers, een dektent een mik en de rest. We kijken elkaar aan, praten een paar tientjes van de prijs af en besluiten de koop met een ferme hand. Tijd voor het tweede bakkie.
Martin accepteert een aanbetaling van 150 EURO en schrijft zelfs een bonnetje uit. Zielsgelukkig gaan we weer richting huis, ons zelf beseffende dat we heel wat werk op onze hals hebben gehaald. En, hoe heette de boot eigenlijk? Maakt niet uit, de naam staat al vast: Floortje gaat ze heten!
